Репрезентативка на Србија преживеала пекол: Прво ја нападнале со ножеви, па и впериле пиштол во глава!

Српската одбојкарка Александра Узелац преживеала вистинска драма во Бразил. Таа моментално игра за Флуминенсе, во Рио де Жанеиро, а во интервју за „Моцарт Спорт“ раскажа како двапати ѝ висел животот на конец.

„Се враќав од вечера со другарка, возевме велосипед по патеката што е наменета за тоа, до неа е тротоарот за пешаци, па делот каде што се засадени дрвјата – наоколу има корени и камења, а потоа патот каде одат колите – кој е понизок. Во суштина, невозможно е да се симнеш од патеката со велосипед на патот… Отидов прва, таа беше зад мене. Кога забрзав – двајца налетаа на мене.Ги кренаа кошулите и извадија ножеви. Буквално се мачети-навистина огромни ножеви. Не знам ни како им ги собираат под кошулите. Почнав да врескам и не знаев што да правам. Свртев на тој пат… Можам да кажам дека Господ ме спаси затоа што не паднав од велосипедот, а излетав на патот каде што има автомобили и мотори“, рече таа, а потоа продолжи:

„Можеше да ме удри автомобил или што било друго. Мојата пријателка не успеа да помине, туку падна. Возев преку тие корени како никогаш во животот… Еден ме следеше, а другиот отиде кај неа. Застанав, го фрлив велосипедот, чекав и запрев автомонил. Не можев ништо друго… Нашето такси застана, некако скокнавме и отидовме заедно во полиција. Тие не направија ништо таму, само не одвезе дома подоцна. Се се случи многу блиску полициска станица. Бев многу трауматизиран, навистина беше морничаво и не можам да ја симнам таа слика од мојата глава. Никој не дојде да ни помогне затоа што луѓето не знаат што може да се случи со умот на тие напаѓачи и на што се подготвени“, рече Узелац.

Само десет дена подоцна го преживеала новиот пекол.

-Се враќав од клубот во мојот стан, бев со мојот пријател на вечера. Пред тоа ги гледавме фудбалерите на Флуминенсе, се беше одлично. Запревме Uber, влеговме во автомобилот… Му испратив порака на мојот дечко Данило дека се е добро и дека ќе стигнам дома за 30 секунди, бидејќи живеам на 100 метри од клубот, гледав во телефонот, а другарка ми ме фати за рака и почна да вика: „Узи, Узи, Узи…“ Гледам. кога стојат пред нас две коли, позади исто така, до два мотори. Излегуваат мажи со фантомки и пиштоли. Двајца застанаа пред автомобилот, а другите тропаа на секоја врата со пиштол. Тие викаа на португалски да им дадеме се што имаме. Ја отворија вратата и ни ставија пиштоли на глава“, ја започна втората грозоморна исповед, а потоа откри што се случило потоа:

„Врескавме, околу главите ни беа четири пиштоли, вклучително и оној со пригушувачи. Не претресоа, а еден од нив почна да влгува во автомобилот, но некако успеавме да скокнеме и да трчаме. Ништо не ни беше на ум , само за да стигнеме до клубот, бидејќи знаевме дека ќе бидеме безбедни таму. Се беше на мојата улица… Кога стигнавме и се спасивме, ни дадоа вода. Бевме во шок, почнавме да плачеме. Ние во Србија, такво нешто видовме само на филм. Само кога навистина ќе ти се случи такво нешто, гледаш колку е страшно“, објасни таа. На крајот рекла дека и сега чувствува напади на паника кога се сеќава на се, но дека е среќна што се добро се завршило. После се, веќе не е сигурна дали ќе остане во Бразил, бидејќи трауматичното искуство се одрази и на нејзините игри.